Rotterdam: Roxy Music barst van enthousiasme - Thu 13th Sep
Rotterdam: Roxy Music barst van enthousiasme
13 September 2001
Door Pieter Steinz
Herintredende rocksterren sommige critici worden misselijk bij de gedachte alleen. Vijftigplussers mogen geen popmuziek maken, laat staan als ze teren op oude roem en tournees maken om de kas te spekken. Maar wat is er eigenlijk tegen op `rock `til you drop'? Niemand wordt verplicht om te luisteren, de fans van het eerste uur hebben een nostalgische avond, en tweede-kansers kunnen de helden zien die ze twintig jaar geleden gemist hebben.
Neem Roxy Music, gisteravond in Ahoy'. De rockgroep rondom Bryan Ferry (55), die na een glorietijd in de glitterjaren en een comeback in het discotijdperk in 1983 uit elkaar ging, toert door Europa met een tienmansbezetting en een greatest-hitsshow. Stergitarist Phil Manzanera heeft een wijkende haargrens, maar maakt bepaald geen routineuze indruk. Saxofonist Andy Mackay is wat zwaarder, maar speelt zijn hypnotiserende solo's onderkoeld als altijd. En de gegroefde Ferry, die zich de laatste jaren toelegt op jaren-dertigmuziek, is ondanks zijn slungelige mimiek en zijn af en toe haperende stem nog steeds de stijlvolle Casanova die hij op de hoezen van zijn solo-albums gestalte gaf.
Niet het toepasselijke `Stronger Through The Years' opende gisteren het concert, maar `Remake/Remodel', het eerste nummer van Roxy Musics debuut uit 1972. De snelle rocksong, met daarin verwerkt een half dozijn ultrakorte solo's die de instrumentalisten even voorstelt aan het publiek, zette de toon voor de hele avond. Vooral in de klassieke nummers uit de jaren zeventig `Ladytron', `Editions Of You', `Virginia Plain' barstte de band van het enthousiasme. De hits uit de jaren tachtig klonken minder goed, maar dat kan ook liggen aan het feit dat disco- en cocktailbarnummers als `Dance Away' en `Avalon' sneller gedateerd zijn geraakt dan de experimentele art rock die Roxy Music bijna dertig jaar geleden onder invloed van Brian Eno maakte. Eno (die al na de tweede lp de groep verliet) was er gisteren niet bij; zijn plaats achter de synthesizer werd ingenomen door een uitzinnige keyboardspeelster die zijn dochter had kunnen zijn.
Bryan Ferry, achtereenvolgens gekleed in een leren pak, een wit smokingjasje en een zilvergrijs glitterpak, was na een bibberig begin goed bij stem. Op het huilerige geneuzel van zijn laatste solo-albums was hij niet te betrappen, en zelfs het spaarzaam begeleide `In Every Dreamhome A Heartache', zijn ode aan een opblaaspop, kwam er loepzuiver uit. Andere hoogtepunten waren `Both Ends Burning' (feestelijk, met drie go-go-danseressen) en de laatste toegift `For Your Pleasure', waarin de bandleden na een korte solo een voor een het podium afgingen. In de zaal zwaaide het publiek met aanstekers en met groen oplichtende mobiele telefoons.
Natuurlijk was het allemaal op de rand van kitsch en soms over the top. Maar dat was Roxy Music ook in de jaren zeventig en tachtig. Alleen, toen heette het hip en trendy.
Concert: Roxy Music. Gezien: Ahoy' Rotterdam 13/9.